Labrador – wylewny aporter

Labradory zna już niemal cały świat. Ich przyjacielski charakter i wszechstronność spowodowały, że można je spotkać we wszystkich dziedzinach życia. Z powodzeniem towarzyszą aktywnym rodzinom, udzielają się w ratownictwie i dogoterapii, a ich nosy stanowią niezbędny skarb w służbach mundurowych. Przyjazne labradory spoglądają na nas z produktów na sklepowych półkach, okładek filmów i książek. Dla wielu osób są wzorem idealnego psa, trzeba jednak pamiętać, że bardzo wiele w tym aspekcie zależy od konsekwentnego wychowania i naszej cierpliwości.

Skąd pochodzą labradory?

Rasa ma swoje korzenie u wybrzeży Grendlandii, gdzie jej przodkowie pomagali rybakom. Zajmowały się aportowaniem wymykających się z sieci ryb i spadających do wody lin. W XIXw. labradory trafiły do Wielkiej Brytanii, gdzie przyuczono je do aportowania ptactwa i drobnej zwierzyny. Drugi człon nazwy rasy – retriever, pochodzi od angielskiego czasownika „to retrieve” – aportować, odzyskiwać. Ceniono ich wspaniały węch, delikatny chwyt nieuszkadzający zdobyczy i gotowość do pracy nawet przy niesprzyjającej pogodzie. Pierwszy wzorzec powstał w Anglii w 1916r. i faworyzował zwierzęta o czarnym umaszczeniu. Z czasem zaakceptowano również inne kolory, które w popularności zdają się przebijać pierwotnie hołubioną czerń.

Jaki wygląd powinien mieć labrador retriver?

Labrador jest psem niezaprzeczalnie mocnej i zwartej budowy, ale jednocześnie zachowuje energiczny dryg. Nie powinien być masywny i ciężki, jego waga powinna być pod stałą kontrolą ze względu na stosunkowo dobry apetyt psów tej rasy. Wzorzec nie określa idealnej wartości masy ciała, ale przyjmuje się ją mniej więcej do 32kg w przypadku suk i 36kg odnośnie samców przy wzroście w granicach 54-56cm w kłębie. Przyjazne usposobienie labradora podkreślają jego oczy w orzechowym lub brązowym kolorze o życzliwym wyrazie.

Szeroka głowa wyposażona jest w mocną kufę zakończoną czujnymi nozdrzami. Solidna szyja łączy ją z grzbietem o głębokiej klatce piersiowej i dobrze wysklepionych żebrach. Kończyny mają mocny kościec i zakończone są okrągłymi łapami z solidnymi opuszkami. Mimo nieco brylastej budowy labrador porusza się swobodnie. Cechą charakterystyczną tej rasy jest ogon określany często mianem „ogona wydry”. Sprawia wrażenie okrągłego w przekroju; gruby u nasady i zwężający się ku koniuszkowi, odgrywa rolę steru, gdy zwierzę znajduje się w wodzie.

Szata, umaszczenie i pielęgnacja

Włos okrywowy labradora w dotyku jest twardy, pod palcami od razu można wyczuć jego krótką i gęstą strukturę, pozbawioną odstających frędzli. Skarbem, który chroni psy tej rasy przed niekorzystną pogodą, jest ich podszerstek. Dzięki niemu sierść jest nieprzemakalna i pozwala na długotrwałą pracę w wodzie. Labradory występują w trzech podstawowych umaszczeniach: czarnym, żółtym (od jasnokremowego do rudego) oraz czekoladowym (wątrobianym). Dopuszcza się niewielką, białą plamę na przedpiersiu. Psy tej rasy przez cały czas gubią sierść, która potrafi znaleźć się dosłownie wszędzie. Labradora należy systematycznie wyczesywać, usuwając martwą sierść, szczególnie podczas obfitego linienia, które przechodzi dwa razy w ciągu roku.

Charakter i temperament aportera

Labrador jest psem obdarzonym doskonałym węchem, który jest niezwykle oddanym i łagodnym przyjacielem swojej rodziny. Uwielbia zabawę oraz wspólne szkolenie, w którym odznacza się posłuszeństwem i inteligencją. Warto poznać kilka jego najważniejszych cech, aby stwierdzić, że będzie dla Ciebie idealnym kompanem.

Miks żywiołowości i siły

Stosunkowo silnie zbudowane psy tej rasy w połączeniu ze swoją miłością do świata mogą stanowić naprawdę mocną i… bolesną mieszankę. Labradory to zdecydowanie silne psy, których entuzjastyczne podejście do świata należy od samego początku kierować na właściwe tory. W przeciwnym wypadku ciągnący do każdego kwiatka lub skaczący przy powitaniu zwierz może doprowadzić swojego opiekuna do kontuzji. Niemniej przyda Ci się mocna smycz.

Miłośnik wszelkiej wody

Te psy wprost przepadają za kąpielami, nurkowaniem i brodzeniem. Z tym że z powodzeniem zrobią to zarówno w krystalicznie czystym pokoju lub jeziorze, jak i w osiedlowej kałuży z zastałą cieczą. Wszelkiego rodzaju błotne kąpiele i późniejsze panierowanie w piasku to zdecydowanie spełnienie marzeń labradora. Zadbaj, aby obroża i szelki były z materiału łatwego w czyszczeniu. Jeśli pies cierpi na problemy ze stawami, warto w okresie chłodnym ograniczyć brodzenie w zimnej wodzie.

Sportowiec i intelektualista

Psy tej rasy muszą mieć codzienne, odpowiednio długie spacery, które zapewnią im nie tylko swobodną eksplorację i bieganie, ale i wysiłek umysłowy. Z chęcią angażują się w różnego rodzaju aktywności związane ze szkoleniem i sportem. Brak odpowiedniej stymulacji spowoduje, że labrador postanowi rozładować swoje potrzeby samodzielnie, chociażby gryząc nogi od stołu w salonie. Jeśli planujesz sport, masz wiele dyscyplin do wyboru, m.in. tropienie, dummy lub dogtrekking.

Nieposkromiony łakomczuch

Smakowita kanapka czy porzucone w krzakach nieczystości? Oby nadawało się do jedzenia! Labradory to urodzone pasibrzuchy, które kochają jeść. Dzięki tej cesze szkolenie bardzo często nie nastręcza problemów, gdyż nawet niewielki kąsek jest na wagę złota i motywuje do zdobywania kolejnych umiejętności. Trzeba jednak na tę cechę szczególnie uważać, bo pasja jedzenia może być zgubna i doprowadzić do niebezpiecznej otyłości labradora

Labrador to niezrównany przyjaciel

Jego przyjacielska natura i łagodne usposobienie sprawiają, że chętnie jest wybierany na towarzysza rodziny. Z powodzeniem zaakceptuje inne zwierzęta domowe, nowo poznane osoby oraz… ewentualnego złodzieja. Labradory zdecydowanie nie są psami stróżującymi. Silnie przywiązują się do swojej rodziny, której chciałyby towarzyszyć w każdym możliwym momencie.

Choroby a zakup szczenięcia

Znalezienie hodowli psów tej rasy nie jest trudne, jednak ze względu na dużą popularność labradorów. Zrzeszone w Związku Kynologicznym hodowle prowadzą różne linie różniące się temperamentem i wyglądem. Warto uprzednio przedyskutować z hodowcą przyszłość szczenięcia i przestudiować dobrze wyniki badań jego przodków, aby zminimalizować ryzyko występowania chorób. W rasie istnieje ryzyko występowania dysplazji (głównie stawów biodrowych) i chorób oczu. Trzeba być przygotowanym na ewentualne pojawienie się alergii kontaktowych i skórnych. Cena szczenięcia labradora wynosi obecnie od 5000zł w górę.