Lagotto romagnolo – urwis z kędziorkami

Lagotto jest psem przyjaznym, ale nie obdarza wielką miłością wszystkich obcych osób, dlatego będzie niezłym domowym stróżem. Z natury nie są głośne, ale potrafią dać znać o swojej ekscytacji. Uwielbia pracować z człowiekiem i zyskiwać aprobatę swojego opiekuna. Dobrze odnajduje się w rodzinie z szanującymi go dziećmi, wobec których jest cierpliwy i wyrozumiały. Poznaj blaski i cienie życia z przedstawicielem tej rasy, zanim zdecydujesz się na wspólne życie.

Jak jest zbudowany lagotto romagnolo

Lagotto należy do ras średnich (ze wzrostem 41-48cm w kłębie plasują się raczej przy dolnej granicy), o proporcjonalnej i mocnej budowie (suki: 11-14kg, psy: 13-16kg wagi). Na pierwszy rzut oka widać, że mamy do czynienia z psem o rustykalnym charakterze, dla którego najważniejszą cechą jest zachowanie naturalnego wyglądu. Duży nos o szerokich nozdrzach z zapałem wciąga zapachy, a zaokrąglone, bystre oczy czujnie obserwują otoczenie. Ich kolory są zależne od umaszczenia danego psa. Zwarty tułów niosą mocne i umięśnione kończyny, które poruszają się harmonijnie i żwawo. Wzorzec dokładnie opisuje wszelkie zależności związane z anatomią.

Szata i umaszczenie

Wełnista sierść jest skręcona w ciasne pierścionki i jest nieprzemakalna. Wygląda na miękką, ale w dotyku jest tak naprawdę dosyć twarda. Na głowie tworzy brwi, wąsy i brodę, które nadają rasie przyjemnego wyglądu. Sierść trzeba przyjąć taką, jaką jest. Nie można jej modelować na kształt pudla, bo powinna zachować swój wiejski charakter. Umaszczenie jest dosyć zagadkowe, ponieważ szczenięta mogą mieć zupełnie inną barwę niż w okresie dorosłości. Nie ma więc sensu kupowania akcesoriów pod kolor szczeniaka. Wzorzec traktuje o kilku wariantach maści: jednolitym brudno białym, białym w pomarańczowe lub czekoladowe łaty, czekoladowym przesianym. Możliwa jest też wersja czekoladowa i pomarańczowa z udziałem bieli, dopuszczalnie z podpalaniem.

Sierść lagotto często uchodzi za idealną dla alergików, ponieważ nie przechodzi standardowego cyklu linienia. Niestety, zawsze trzeba mieć na uwadze fakt, że alergie wywołuje nie sam włos, a naskórek oraz psie wydzieliny, dlatego nie można traktować ich jako psów hipoalergicznych. Część hodowców proponuje wysyłkę próbek sierści ze strzyżenia, aby przeprowadzić wstępny test ewentualnej nadwrażliwości organizmu.

Historia rasy i jej przebranżowienie

Nieprzemakalny charakter szaty lagotto był niezbędny podczas pierwotnego przeznaczenia rasy. Psy zajmowały się aportowaniem z wody, dlatego do dzisiejszego dnia można je znaleźć w XVIII grupie FCI, pośród aporterów, płochaczy i psów dowodnych. W dawnym, romańskim dialekcie słowo lagot oznaczało włochatego psa wodnego (lago – jezioro), który pracował na nizinach Comacchio i bagnach niedaleko Rawenny.

Historia rasy i jej przebranżowienie

Nieprzemakalny charakter szaty lagotto był niezbędny podczas pierwotnego przeznaczenia rasy. Psy zajmowały się aportowaniem z wody, dlatego do dzisiejszego dnia można je znaleźć w XVIII grupie FCI, pośród aporterów, płochaczy i psów dowodnych. W dawnym, romańskim dialekcie słowo lagot oznaczało włochatego psa wodnego (lago – jezioro), który pracował na nizinach Comacchio i bagnach niedaleko Rawenny.

Osuszanie mokradeł i przekształcenie ich w pola uprawne sprawiło, że rasa stała się bezużyteczna i stopniowo zaczęła zanikać. Wkrótce hodowcy zapragnęli odtworzyć lagotto i nadać im nowe zadanie, jakim było poszukiwanie trufli na wzgórzach i równinach północnych Apeninów. Powstały nawet specjalne szkoły szkolące psy i ich przewodników do znajdowania cenionych przez kucharzy rarytasów. Współcześnie rasa nadal poszukuje tych drogocennych grzybów, a w krajach, które ich nie posiadają, ponownie wraca do swojej pierwotnej roli dowodnego aportera.

Charakter i temperament

Obecnie rasa coraz bardziej zyskuje na popularności, dzięki swojej łagodności i przyjazności. Szybko się uczy dobrych i niestety złych rzeczy. Od pierwszych chwil pojawienia się w domu wymaga konsekwentnego i cierpliwego prowadzenia, ponieważ dobrze wie, kiedy próbować stawiać na swoim i ,,głuchnąć” na komendy. Są energiczne i wesołe, ale nie nadaktywne. Na pewno nie można się z nimi nudzić, gdyż świetnie sprawdzają się w rozmaitych psich sportach. Ich rewelacyjny węch sprawdzi się w noseworku, podczas tropienia, a witalność przyda się w agility lub sportach związanych z ich żywiołem – wodą. Ich instynkt myśliwski został co prawda wyeliminowany na drodze hodowli, ale może o sobie dać znać w najmniej oczekiwanym momencie. W miejscu, gdzie może poczuć zwierzynę najlepiej posiłkować się smyczą treningową.

Lagotto wielką miłością obdarzą opiekuna, który zadba nie tylko o ich sferę fizyczną, ale i zmęczenie psychiczne. Jeżeli jesteś pedantem, który liczy na to, że dzięki nieliniejącej sierści w domu będzie cały czas porządek, możesz się rozczarować. Skręcone pierścionki zmiatają sporą ilość piasku z dworu oraz pamiątek z lasu, więc warto na siedzeniu auta bądź na dnie klatki położyć zabezpieczającą matę. Ponadto psy tej rasy wykazują duże zainteresowanie wykopkami, szczególnie jeśli mogą przeprowadzić prace archeologiczne w Twoim ogródku. Nie pozostają im również obojętne kwestie meliotacji w domu, ponieważ zimą przynoszą śniegowe kulki, które topnieją na podłodze. Całorocznie zaś tworzą małe bajorka mokrą brodą po wypiciu wody.

Zdrowie i pielęgnacja lagotto romagnolo

Obficie owłosione uszy lagotto wymagają systematycznego usuwania nadmiernego owłosienia. Sierść należy na bieżąco czesać i strzyc, aby się nie spilśniała. Ostrzyżony pies wygląda zupełnie inaczej niż owłosiona wersja, więc po wizycie u groomera można doznać lekkiego szoku. Nie powinna ona jednak przebiegać zbyt ciężko, bo przecież lagotto kochają wodę, nawet tę w wannie. W rasie panuje pewna dziedziczna przypadłość, która powoduje, że rodzą się szczenięta pozbawione wełnistego włosa.

Choroby i hodowla

Jest to rasa długowieczna i raczej zdrowa, chociaż zdarzają się w niej przypadki chorób na tle genetycznym:
– młodzieńcza padaczka – zaburzenia neurologiczne pojawiające się u szczeniąt,
– choroba spichrzeniowa – powoduje problemy z koordynacją ruchową, niezborność, oczopląs, postępująca agresja.

Świadomy zakup szczenięcia z hodowli zrzeszonej w Związku Kynologicznym, w której prowadzone są badania genetyczne, zmniejsza ryzyko zachorowania na te choroby. Cena szczenięcia oscyluje obecnie od 5000zł w górę. Na terenie kraju działają profesjonalne hodowle, które stanowią kopalnię wiedzy o rasie.