21 sty Samoyed – towarzyski i aktywny pies rodzinny
Puszysty polarnik, którego coraz częściej można spotkać na spacerze. Jego wygląd przypominający wacik kosmetyczny lub (nie zawsze nieskazitelnie czysty) obłoczek przykuwa wzrok wywołując uśmiech na twarzy. Łagodny, lubiany przez dzieci i to z niewątpliwą wzajemnością. Co tak naprawdę kryje się pod jego futrem? Jaki jest charakter samoyeda?
Historia rasy
Nazwa rasy pochodzi od plemienia Samów, którzy zamieszkiwali północne tereny Rosji i Syberii. Początkowo psy pomagały w polowaniach, ale po udomowieniu reniferów zajęły się ich pasieniem. Określano je początkowo mianem Bjelkiers. Z czasem zaczęły również ciągnąć sanie, także stały się bardzo wszechstronne i pomocne. Dzięki ich łagodnemu charakterowi doskonałe sprawdzały się również jako dziecięce nianie. W późniejszym okresie pomagały badaczom niemal całej Arktyki i Antarktydy. Być może Twój szczeniak samoyeda ma we krwi przodków z wyprawy Amundsena?
Wygląd samoyeda
Samoyed jest psem średniej wielkości, który sprawia wrażenie bardzo mocnego i wytrzymałego. Suki średnio w kłębie mierzą 53cm, a samce 57cm (z tolerancją 3cm w górę i w dół w przypadku obu płci). Tułów jest nieznacznie dłuższy niż wysokość psa. Zwarty i umięśniony, z szeroką klatką piersiową. Jego sylwetkę wieńczy wysoko osadzony ogon, który w ruchu i ekscytacji zawija się do góry na grzbiet. Kiedy pies odpoczywa – swobodnie zwisa. W polarne noce służył jako kołdra, którą nakrywał sobie nos chroniąc go przed zimnem. Łapy samoyeda są owalne i mają długie palce. Działają niczym rakiety śnieżne, pozwalają mu sprawnie pokonywać zaspy. Psy tej rasy poruszają się energicznie i swobodnie.
Mocna kufa zakończona jest przeważnie czarnym nosem, który w wybranych porach roku może nieco zblednąć. Taka sztuczka zwana jest ,,zimowym nosem”. Kąciki jego ciemnych warg są uniesione lekko do góry sprawiając, że wygląda jakby się uśmiechał. Oczy samoyeda mają czujny, ale przyjemny wyraz. Są ciemnobrązowe, dosyć szeroko rozstawione i nieco skośne. Z jasnej, futrzanej czapki wystają urocze uszy. Niewielkie, raczej trójkątne i niezwykle mięsiste. W chwilach podniecenia i szczęścia pozwalają sobie czasem zniknąć w sierści i nadać psu uroczy, foczy wygląd.
Bezwzględną dumą samoyeda jest jego podwójna szata ze specyficznym połyskiem. Wierzchnią część tworzy prosty i twardszy włos okrywowy, pod którym mości się delikatny i miękki podszerstek. Szczególnie u samców widać wyraźną kryzę, ponadto dłuższy włos występuje też na ogonie i portkach. Suczki mają nieco delikatniejszą strukturę szaty niż samce. Kolorem przewodnim tej rasy jest zdecydowanie biel, chociaż występują również psy kremowe i z biało-biszkoptowymi znaczeniami. Samoyed sprawia wrażenie miękkiego, jednak w dotyku szata jest szorstka. To ona chroni psa przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi.
Usposobienie i charakter samoyeda
Samoyed jest psem niezwykle otwartym i potrzebuje kontaktu ze swoim opiekunem. Nie ma w nim agresji, świetnie też dogaduje się z innymi psami. Zawsze w dobrym nastroju, wyjątkowo fajnie wchodzi w relację się z dziećmi. Postępuje cierpliwie i delikatnie, jednak zawsze trzeba uważać na jego gabaryty. Należy mieć też na względzie jego donośny szczek – nieprzygotowane dziecko może się przestraszyć. To hałaśliwa rasa, której szczekanie ma wyjątkowo irytujący ton. Trzeba ten fakt zaakceptować, warto jednak pracować nad nadmierną wokalizacją. Samoyed potrafi szczekać, bo wszedł do domu, bo z niego wyszedł, bo kwitnie drzewo lub pada śnieg.
Wychowując szczeniaka samoyeda musisz wykazać się cierpliwością i zrozumieniem. Bez problemu zaadaptuje się w mieszkaniu, jeśli tylko nie zapomnisz zapewnić mu odpowiedniej dawki ruchu i zajęcia umysłowego. Jak będzie ich za mało – szybko Ci o tym przypomni… Zmarźluchy i domatorzy mogą nie do końca odnaleźć się we wspólnym życiu z tą rasą. Przykręcone kaloryfery i uchylone okno to standard.
Propozycje aktywności
Psy tej rasy są inteligentne i chętne do współpracy z człowiekiem. W szkoleniu możesz darować sobie ostre krzyki i przymus. Takie zachowanie sprawi, że samoyed będzie nieufny i tylko się od Ciebie oddali. Łagodne, ale konsekwentne szkolenie zaczynamy już od pierwszych dni przybycia szczenięcia. Szczególną wagę trzeba przyłożyć do nauki przywołania. Stosuj krótkie, ale częste sesje. Długotrwałe powtarzanie sztuczek tylko go sfrustruje i zniechęci.
Samoyed to urodzony Jaś Wędrowniczek i świetnie odnajdzie się w tego typu aktywnościach: dogtrekking, skijoring, canicross, zaprzęgi. Pasję do ciągnięcia ta rasa ma we krwi, trzeba jednak popracować w ramach nauki pracy w zaprzęgu. Wszelkie wymagające treningi najlepiej odłożyć do momentu zakończenia przez psa okresu wzrostu. W wieku kilkunastu miesięcy można zrobić prześwietlenie stawów i upewnić się, że może rozpocząć przygotowania. Są to psy aktywne, ale nie potrzebują aż tak dużo ruchu jak pozostałe psy północne. Niektóre semoyedy po uprzednim treningu mogą z powodzeniem pracować jako dogoterapeuci.
Pielęgnacja
Chociaż na samą myśl o pielęgnacji samoyeda włos jeży się na głowie to wcale nie jest aż tak źle! Na co dzień można żyć w imię zasady: ,,co się wysuszy to się wykruszy” i przeczesywać na bieżąco jego sierść specjalną szczotką z długimi igłami. Więcej pracy czeka nas w okresie linienia, kiedy z martwego włosa można niemalże ułożyć sylwetkę drugiego przyjaciela. Wtedy ze szczotką trzeba już pracować codziennie wyczesując martwą sierść. Wszelkie zaniedbania w tym aspekcie mogą doprowadzić do bolesnych stanów zapalnych skóry. Całe szczęście sierść nie wbija się mocno w dywany i tapicerkę, więc można ją w miarę sprawnie usunąć. Gorzej, jeśli właściciel lubuje się w czarnych ubraniach, wtedy przed wyjściem trzeba zawsze dodać sobie kilka minut na zdjęcie kłaczków.
Kąpiel samoyeda jest czasochłonna i wymaga wysiłku. Trzeba wybrać kosmetyki wysokiej jakości, np. dla psów typowo o białej szacie, dodatkowo odżywki ułatwiające rozczesywanie. Jeśli boimy się, że nie podołamy – odwiedźmy sprawdzonego groomera. Do takich wizyt oczywiście trzeba psa przyzwyczaić, ale warto go oddać w profesjonalne ręce. Jeżeli jednak postanowisz wziąć na klatkę kąpiel swojej puchatej kulki, dowiedz się z naszego posta na blogu, jak się do tego przygotować.
Akcesoria i wyposażenie
Są pewne rzeczy, o których musisz pamiętać planując pojawienie się samoyeda. Oto kilka przydatnych informacji, czyli co kupić:
• różne zabawki z mocnej gumy, szarpaki, naturalne gryzaki – samoyedy są inteligentne i pozostawione bez uprzedniego zmęczenia postanowią zająć się gryzieniem różnych rzeczy, dla wspólnego dobra podsuń mu psie propozycje,
• początkowo rosnące szczenię najlepiej wyprowadzać na wysokiej jakości obroży, dopiero w późniejszym okresie dołączamy do tego szelki; zwykła, przepinana smycz będzie idealna,
• grube legowisko raczej nie będzie Ci potrzebne, raczej wybierają do leżenia chłodne miejsca. Przydatna może okazać się mata, na której położysz psa po błotnym spacerze np. w kennel klatce,
• odpowiednie zabezpieczenie – adresówka dla psa, czip, szczelne ogrodzenie; psa tej rasy trzeba pilnować, bo ze względu na jego pogodne usposobienie i przyciągający wygląd często oglądają się za nim złodzieje,
• dobry odkurzacz, w przeciwnym razie Twój dom zmieni się w piaskownicę.
Hodowle samoyeda i cena szczeniaka
W Polsce obecnie mamy sporo hodowli do wyboru. Z uwagi na rosnącą popularność trzeba uważać na szczeniaki samoyeda z podejrzanego źródła. Dobra hodowla samoyeda dba o zdrowie, socjalizację i sprawdza gotowość przyszłych opiekunów. Pamiętaj o wybraniu jednostki zrzeszonej w Związku Kynologicznym w Polsce. Cena samoyeda zaczyna się w okolicy 5500-6000zł. Im bardziej wyszukane skojarzenie, tym wyższa cena.
Poniżej podrzucamy kilka sprawdzonych hodowli na terenie Polski:
Samoyed – zalety i wady
ZALETY:
• łagodny i przyjacielski, zawsze w dobrym humorze,
• nie jest agresywny, nie wchodzi w konflikty z innymi psami,
• uwielbia długie spacery,
• doskonały przyjaciel aktywnej rodziny z dziećmi,
• może mieszkać w mieszkaniu,
• świetny towarzysz dla aktywnych opiekunów,
• są odporne, ryzyko chorób dziedzicznych maleje wraz z zakupem psa z pewnego źródła,
• pewnie mniej zapłacisz za ogrzewanie.
WADY:
• potrafi obficie tracić sierść, szczególnie w okresie linienia,
• są hałaśliwe, nie każdemu odpowiada częste szczekanie,
• mogą być narażone na kradzieże,
• będziesz musiał kupić sobie porządne, ciepłe ubrania.