Kaszel u psa – rodzaje i możliwe choroby

Kaszel u ludzi zazwyczaj jest objawem infekcji, do której dołącza często gorączka i ból głowy. Może być suchy, mokry, mieszany, ale z pewnością nie można pomylić go z innym zachowaniem. Psi kaszel niejednokrotnie przeraża swoim przebiegiem, ponieważ chory pies wygląda, jakby coś zalegało w jego gardle i utrudniało mu swobodne oddychanie. Zdezorientowane zwierzę męczą wielokrotne odruchy wymiotne, którym może towarzyszyć odkrztuszanie, a nawet torsje.

Co może sygnalizować psi kaszel?

Pojawienie się kaszlu u psa ma zazwyczaj wyraźny i donośny przebieg, co nie pozwala opiekunowi pozostać wobec niego obojętnym. Czasem może go powodować złe połknięcie karmy lub jej łapczywe jedzenie, zbyt suche powietrze w mieszkaniu lub zapachowe aerozole. Czasem wywołuje go również uporczywe ciągnięcie na smyczy, w szczególności, jeśli pies jest prowadzony na obroży. Jeśli kaszel pojawia się okazjonalnie, to raczej nie powinien być powodem do niepokoju.

Czy kaszel może świadczyć o innych chorobach?

Na jakie dodatkowe objawy zwracać uwagę?

– zapalenie dróg oddechowych – z objawami towarzyszącymi w postaci kataru, gorączki, apatii,
– ciało obce – niefortunnie połknięty kawałek karmy lub odgryziony element zabawki wymagający natychmiastowej reakcji,
– zapadanie tchawicy – szczególnie połączone z charczeniem; typowe dla przedstawicieli ras małych, wymaga leczenia lub nawet interwencji chirurgicznej,
– choroby serca – jeśli występuje wraz z odkrztuszaniem, przede wszystkim po lub w trakcie treningu, zmiany pozycji odpoczynku, wieczorem albo po przebudzeniu,
– kaszel wsteczny – najczęściej wraz z parominutowymi sesjami kichania i świszczącym wciąganiem powietrza przez nos; charakterystyczny dla niewielkich psów i przedstawicieli ras brachycefalicznych,
– kaszel kenelowy – specyficzna jednostka chorobowa, która jest typowa dla psów, w związku z tym zasługuje na szersze omówienie.

Kaszel kenelowy

Inaczej nazywa się go mianem psiarniowego, gdyż najczęściej pojawia się tam, gdzie przebywa jednorazowo duża gromada psów. Jest to choroba wyraźnie sezonowa, najczęściej aktywna w okresie wczesnej wiosny lub jesieni. Silnie zakaźne zapalenie krtani, tchawicy i oskrzeli wywołują wirusy i bakterie, najczęściej: wirus parainfluenzy typu 2 (CPIV), adenowirus typu 2 (CAV-2), a także bakterie Bordetella bronchiseptica. Może nieść za sobą nieprzyjemne powikłania lub być niebezpieczny szczególnie dla organizmu szczeniąt i psów starszych, u których łatwo przeradza się w zapalenie płuc.

Gdzie i jak można się zarazić kaszlem kenelowym?

Chociaż rzeczywiście, najczęściej dotyka miejsc będących skupiskami psów (hotele dla zwierząt, schroniska, czy hodowle psów), to nie można wierzyć, że tylko w tych miejscach czyha ewentualne niebezpieczeństwo. Choroba przenosi się drogą kropelkową i błyskawicznie migruje z psów zakażonych, zarażając kolejne. Często wystarczy zabawa tą samą piłką lub spożycie wody ze wspólnej miski. Również człowiek jest w stanie przenieść zarazki na swoich ubraniach. Do miejsc szczególnie narażonych można zaliczyć wystawy, miejsca psich zawodów lub parków zabaw dla zwierząt.

Objawy i czas trwania kaszlu kenelowego

Podstawowym objawem jest uporczywy i dławiący kaszel, którego napady mogą wyglądać bardzo niepokojąco. Niejednokrotnie ataki podrywają odpoczywające zwierzę, które zdezorientowane zrywa się na równe nogi. Może pojawić się niewielki wysięk z nosa. Pokasływanie jest wyczerpujące i osłabia organizm psa, ale nie powinna mu towarzyszyć silna apatia i gorączka. Pojawienie się dodatkowych objawów może wskazywać na powikłania, które wymagają niezwłocznej kontroli u lekarza weterynarii. Jeżeli zauważysz u swojego psa symptomy choroby, od razu powinieneś oddzielić go od innych psich domowników. Inkubacja zazwyczaj trwa kilka dni, ale może trwać nawet do miesiąca. Często więc pies rozsiewa chorobę, samemu nie zdradzając jej symptomów. Zazwyczaj kaszel samoistnie mija po 2-3 tygodniach. W przypadku szczeniąt i seniorów może przedłużyć się do 6 tygodni. Nawet jeśli choroba wydaje się mijać, pies nadal jest jej nosicielem. Ustąpienie infekcji trzeba rozpatrywać bardzo indywidualnie.

Leczenie kaszlu kennelowego

Wizyta u lekarza weterynarii wiąże się z podaniem odpowiednich medykamentów, które będą celowały w jak najszybsze ograniczenie męczącego kaszlu. Zazwyczaj pojawiają się leki przeciwzapalne i przeciwkaszlowe. W przypadku pojawienia się powikłań wdrażana jest odpowiednia antybiotykoterapia. Nie stosuje się typowych w leczeniu ludzkiego kaszlu syropów i tabletek.
Jako opiekun możesz zadbać o swojego psa w następujący sposób:
• czasowo postaraj się zamienić karmę na jej miękką wersję, która będzie wygodniejsza w połykaniu i nie będzie podrażniała gardła,
• dbaj o odpowiednią temperaturę podawanej wody, unikaj serwowania wychłodzonych płynów,
• nie stosuj wychładzających gardło obroży łańcuszkowych, w szczególności w zimnych miesiącach (metal bardzo szybko robi się lodowaty),
• w miarę możliwości używaj szelek, które nie generują ucisku w obrębie gardła.

Jak uchronić się przed kaszlem kenelowym?

Niestety, ta infekcja może powracać wielokrotnie w ciągu życia psa. Oto kroki, jakie możesz podjąć w celu zminimalizowania ryzyka zakażenia:
• pilnowanie podstawowego kalendarza szczepień – szczepienia przeciwko parainfluenzie i adenowirozie występują standardowo w zestawieniach, w razie czego skonsultuj się z prowadzącym lekarzem weterynarii,
• zastosowanie donosowej szczepionki przeciwko Bordetella bronchisceptica w szczególności przed wizytą psa na wystawie lub sportowych zawodach (ogranicza wystąpienie groźnych objawów przez okres roku),
• ogranicz kontakty swojego zwierzęcia z psami, które miały objawy kaszlu kenelowego.

Jeżeli to Ty jesteś właścicielem zakażonego psa, uszanuj zdrowie innych zwierząt i zrezygnuj z wszelkich wyjazdów w skupiska innych psów, np. na wystawy lub zawody. Przełóż wizytę u groomera oraz ostrzeż innych opiekunów zwierząt w poczekalni u lekarza weterynarii.