Wilczarz irlandzki – jagnię w domu, lew na polowaniu

Wilczarz irlandzki – jagnię w domu, lew na polowaniu

Imponujących rozmiarów wilczarz irlandzki wzbudza podziw i zachwyt, szczególnie jak można zobaczyć go w ruchu. Charakteryzuje się dużą dozą serdeczności i poczciwości, a osobie, która uszanuje jego filozoficzne podejście do życia, będzie towarzyszył na dobre i na złe. Intruza odstraszy bardziej swoim wyglądem niż charakterem, gdyż z natury jest psem przyjaznym oraz tolerancyjnym względem ludzi i domowych zwierząt.

Pochodzenie rasy

Sporej wielkości psy w typie chartów towarzyszyły Celtom podczas ich podbojów, co potwierdziły niejedne wykopaliska archeologiczne. Jak sama nazwa rasy wskazuje, zajmowały się one przede wszystkim polowaniami na wilki. Cena dobrego psa niejednokrotnie przewyższała kwotę płaconą za idealnego konia, a za zranienie charta groziły surowe kary. Pojawienie się broni palnej oraz wytępienie wilków sprawiły, że psy nie były już tak niezbędne i znacznie uszczupliła się ich populacja. Nie pomógł nawet tymczasowy zakaz wywożenia ich poza granice Irlandii.

Umiłowanie i szacunek do tradycji celtyckiej i irlandzkiej pomógł odbudować rasę. Niestety, dzisiejszy wilczarz nie jest już ani tak potężny, ani silny jak jego przodek i ma w sobie krew innych ras: szkockich deerhoundów, dogów niemieckich i borzojów. Od 1885r. działa Klub Wilczara Irlandzkiego odpowiedzialny za wydanie pierwszego wzorca. Wilczarz jest nierozerwalnie związany z Gwardią Irlandzką i jest jednym z najważniejszych symboli tego kraju.

Co musisz wziąć pod uwagę, planując zakup wilczarza

Wilczarze irlandzkie to naprawdę duże psy

Wilczarz to pies, który zdecydowanie zajmuje dużo miejsca. Jego rozmiary determinują wybór sporego legowiska, większej obroży i najlepiej domu z ogródkiem, w którym ze spokojem rozprostuje nogi. Jeśli planujesz wspólne życie w bloku to warunkiem koniecznym jest posiadanie windy. Jakakolwiek kontuzja lub problemy z poruszaniem na starość spowodują, że bariera schodów będzie nie do pokonania. Zapewne sam nie poradzisz sobie z wniesieniem tego kolosa.

Przywiązanie do rodziny

Jest to rasa bardzo uczuciowa, która darzy szacunkiem swoją rodzinę. Mimo dużej budowy jest niezwykle delikatny, ale z wiadomych powodów należy nadzorować jego zabawy z zapewne znacznie lżejszymi dziećmi. Nie nadaje się do mieszkania w kojcu, potrzebuje bliskiej relacji ze swoim opiekunem, który wykaże się wobec niego wyrozumiałością, ale i konsekwencją. Wilczarze to psy opanowane, które cechuje umiarkowany temperament.

Instynkt łowiecki wilczarza

Charcie skłonności do pogoni za zwierzyną nie są niczym nadzwyczajnym. Jednak poza nią z pewnością zainteresuje się przejeżdżającymi obok samochodami lub pojazdami na sygnale. Może wówczas pognać szaleńczym tempem przez siebie, więc w trosce o jego życie i bezpieczeństwo innych użytkowników ruchu, wyprowadzaj go w mieście zawsze na smyczy. Wymagana od niego przez wieki samodzielność w działaniu potrafi o sobie dać znać, więc ciężko wymagać od niego bezwzględnego posłuszeństwa.

Duży pies – wysokie koszty utrzymania

Duże gabaryty wilczarza sprawiają, że zakup szczenięcia i wyprawki to tak naprawdę wierzchołek góry lodowej. Codzienna porcja karmy, suplementy diety i zabezpieczenia przeciwko kleszczom kosztują znacznie więcej miesięcznie niż w przypadku nawet średnich psów. Największe wydatki zaczynają się w momencie chorób, gdyż operacja oraz leki mogą naprawdę straszyć kwotą. Trzeba być jednak na to przygotowanym, rasa zapada na choroby związane ze wzrokiem, sercem, epilepsją i rakiem kości. Jako rasie predysponowanej (głęboka klatka piersiowa) należy uważać na wystąpienie skrętu żołądka.

Krótka długość życia

Największą wadą tej rasy jest zbyt krótki czas, który można z nią wspólnie dzielić. Wilczarz wolniej dorasta, ale bardzo szybko starzeje się i niestety odchodzi. Długość życia bardzo rzadko przekracza zaledwie 10 lat, zazwyczaj zamyka się w ramach 6-8 lat. Jako przyszły właściciel musisz być przygotowany na rozstanie, które co prawda zawsze następuje za szybko, ale w przypadku tych imponujących chartów szczególnie wcześnie.

Kochać jak wilczarz

Pośród rozmaitych legend związanych z rasami psów, walijska opowieść o księciu Llevelynie i jego wilczarzu Gelercie jest jedną z najpiękniejszych pokazujących bezwzględna miłość tej rasy. Książę po powrocie z polowania zastał swojego charta całego ubrudzonego krwią w pobliżu pustej kołyski syna. Zrozpaczony szukał chłopca, będąc niemal przekonanym, że pies pod jego nieobecność zagryzł dziecko. Okazało się jednak, że syn był cały i zdrowy, ukryty pod kołyską, przy której leżało ciało potężnego wilka. Gelert niestety ucierpiał podczas obrony dziecka i odszedł. Książę pochował swojego czworonożnego przyjaciela z godnością, ale do końca swoich dni już się nie uśmiechnął. Na pamiątkę tego wydarzenia postawiono w Beddgelert pomnik Gelerta.

Jak jest zbudowany i umaszczony wilczarz?

Wielkość wilczarza irlandzkiego zapiera dech w piersiach, gdyż samce mają minimalną wysokość w kłębie od 79cm (pożąda się uśrednienia na poziomie 81-86cm), a suki od 71cm wzwyż. Jego muskulatura i elegancja powinny być mniej masywne niż w przypadku doga niemieckiego, ale z kolei cięższe dla odróżnienia go od deerhounda (charta szkockiego). Dla podkreślenia swojej gracji głowę z drobnymi uszami w kształcie płatka róży nosi wysoko. Niezwykle dostojna i mocno umięśniona szyja przechodzi płynnie w bardzo głęboką klatkę piersiową. Minimalna masa ciała wynosi dla samców 54,5kg, a dla suk 40,5kg.

Krótki grzbiet wieńczy długi, lekko zakrzywiony ogon. Długie i muskularne kończyny zakończone są umiarkowanej wielkości łapami zakończonymi mocnymi pazurami. Irlandczyk mimo gabarytów porusza się dynamicznie i lekko. Jego ciało pokrywa twardy i szorstki włos, którego struktura przechodzi w drutowatą nad oczami i pod żuchwą. Umaszczenie charta irlandzkiego pokrywa się z wersjami kolorystycznymi charta szkockiego, uznaje się również: pręgowane, czarne, szare, czerwone i białe.

Zakup i cena szczenięcia

W Polsce rasa jest znana i raczej rozpoznawalna. Funkcjonują również hodowle zrzeszone w Związku Kynologicznym w Polsce, które dbają o jak najlepszy dobór psów dopuszczonych do rozrodu. Obecnie cena szczenięcia zaczyna się od około 6000zł i jest zależna od konkretnego skojarzenia.

Tags: