Dog niemiecki – majestatyczny kolos

Gabaryty doga niemieckiego nie jedną osobę potrafią wprawić w stan zdumienia. Wewnątrz szerokiej klatki piersiowej kryje się wielkie serce, które wręcz bije dla swoich opiekunów. Pewny siebie, ale jednocześnie niełatwy do sprowokowania. To doskonały przyjaciel o łagodnym charakterze, który znajdzie miejsce nawet na najmniejszych kolanach.

Wygląd i budowa doga niemieckiego

Potężna i harmonijna sylwetka wzbudza respekt i przywodzi na myśl starożytne rzeźby. Samce mają w kłębie od 80 do 90cm, suki są odpowiednio mniejsze – 72-84cm. Waga dorosłego osobnika płci męskiej może dojść nawet w okolice 90kg. Najbardziej wyróżniającą cechą tej rasy jest jej głowa, zakończona dużym nosem w kolorze zależnym od umaszczenia całego psa. Średniej wielkości oczy mają przyjazny i pojętny wyraz. Naturalnie pozostawione uszy są wiszące, przylegające do policzków. Krótki i mocny grzbiet noszą umięśnione i postawne kończyny, zakończone zwartymi łapami. W zainteresowaniu dog niemiecki nosi swój ogon szablasto, w spoczynku zaś zwisa do wysokości stawu skokowego. Rasa ta porusza się harmonijnie i lekko z dobrą koordynacją.

Umaszczenie

Dog niemiecki ma lśniącą, gładką i bardzo krótką sierść. Wzorzec tej rasy psa dopuszcza trzy kategorie umaszczeń:
– żółte (z ciemną maską, od jasnozłocistych po ciemnozłote) i pręgowane (maść podstawowa jak u żółtej, czarna maska, wyraźne pręgi)
– czarne (jednolite, lśniące, z dopuszczalnymi białymi znaczeniami w konkretnym rozmieszczeniu) i arlekiny (maść podstawowa biała z czarnymi, poszarpanymi na krawędziach plamami)
– błękitne (stalowo niebieskie kolor z dopuszczalnymi białymi znaczeniami).

Pochodzenie

Przodkami doga niemieckiego, którego znamy dzisiaj, były bullenbeisery, psy używane do nagonki i polowania na dziki. Budzące respekt psy (do 75cm w kłębie) miały przycinane uszy, aby podczas walki dzik nie mógł za nie chwycić. Z czasem nagonki przestały być organizowane, ale nie poprzestano hodowli psów. Nazwa dogge oznaczała pierwotnie typ silnego, dużego psa, a nie konkretną rasę. Część krajów przyjęła określenie dog niemiecki, inne zaś pozostały przy nazwie wielki duńczyk (great dane), gdyż nie dało się fizycznie rozdzielić typu psa na dwie rasy. Pierwszy wzorzec przyjęto w 1880r. podczas wystawy w Berlinie.

Wspólne życie z dogiem niemieckim

Planując wspólne życie z psem tej rasy, musisz wziąć pod uwagę kilka kwestii, które pozostaną wręcz nieuniknione. Oto, co musisz zrobić:

 • Schowaj wszystkie figurki

Dog jest duży, a nawet bardzo duży, kiedy postanowi stanąć na dwóch łapach. Także pamiętaj o zapewnieniu mu odpowiednio dużo przestrzeni na swobodny wypoczynek – wygodnego legowiska dla psa pozwalającego rozprostować łapy. Nie musisz od razu kupować wielkiego apartamentu, ale postaraj się dostosować przestrzeń tak, aby była bezpieczna. Wazony i wszelkie drobne bibeloty będą strącone przy jednej próbie machnięcia ogonem.

 • Znajdź tkaniny i farby łatwe do czyszczenia

Przedstawiciel tej rasy nie będzie odpowiedni dla pedanta. Zacznijmy od głowy: dogi się ślinią i zostawiają piękne farfocle na ścianach, meblach, a nawet suficie. Potrafią skutecznie rozchlapać wodę podczas picia i przejść się po niej łapą zostawiając stempelki na podłodze. Doża łapa jest jednak wielkości ludzkiej dłoni, więc ślady są pokaźne. Do tego dochodzi jeszcze sierść, która niczym choinka zrzuca swoje drobne, wbijające się w tapicerkę igiełki.

 • Odłóż odpowiednią sumę pieniędzy

Nie jest to nawet kwestia ceny szczenięcia (obecnie od 6000zł w zależności od umaszczenia i skojarzenia w hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym), ale utrzymania psa. Duży pies wymaga większej ilości karmy, większego legowiska (które pewnie niejednokrotnie wymienisz), trwalszych zabawek i zabezpieczeń przeciwko kleszczom. Również leki inaczej będą dawkowane na kilkadziesiąt kilogramów psiska niż na niewielkiego pomeraniana, nie wspominając już o ewentualnych zabiegach lub operacjach.

 • Pamiętaj o wakacjach

Duże gabaryty doga sprawiają, że ciocia, u której zawsze zostawiałeś kota, może nie być skora do zaopiekowania się nim pod Twoją nieobecność. Wizyta w nieznanym mu hotelu może być dla niego traumatyczna, więc najlepiej zabrać go ze sobą na wakacje. Trzeba już tylko pomyśleć o samochodzie mieszczącym takie gabaryty i hotelu, który nie przerazi się goszczeniem tego łagodnego olbrzyma.

 • Poćwicz cierpliwość

Nie tylko w odniesieniu do kwestii wychowania, ale i ludzi, których zdarzy Ci się mijać na ulicy. Dog niemiecki wzbudza skrajne emocje. Wiele osób zerka na niego z nieukrywanym podziwem, chwali i pyta o wspólne życie. Duża liczba przechodniów również spyta Cię prześmiewczo, czy nie postradałeś zmysłów, trzymając takiego giganta w domu i pokręci głową z niedowierzaniem, jak powiesz, że nie masz siodła i nie wozisz na nim wszystkich okolicznych dzieci jak na kucyku pony.

Dog niemiecki – charakter

Dog niemiecki kocha swoją rodzinę i chce jej towarzyszyć dosłownie wszędzie – w toalecie, na kanapie, na spacerze. Jedno jest pewne – nie lubi samotności, której niestety trzeba go stopniowo nauczyć. W przeciwnym wypadku przemebluje mieszkanie. Nie jest bardzo trudnym psem do wychowania, ale wymaga morza cierpliwości. Szczenię rośnie szybko, ale bardzo wolno dojrzewa. Trzeba wykazać się stoicki spokój, aby nauczyć czegoś tego leniucha i uparciucha. Nauka właściwego zachowania jest konieczna od pierwszych chwil, ponieważ jeśli dorosły pies wpadnie na pomysł dogonienia odjeżdżającego samochodu lub psa po drugiej stronie ulicy, to po prostu to zrobi. Z Tobą dyndającym na drugim końcu smyczy.

Dogi to psy wielkie gabarytowo, ale niezwykle delikatne psychicznie i zdrowotnie. Żyjąc z psem tej rasy, trzeba niemalże cały czas kontrolować jego stan. Dbać o właściwe dawkowanie ruchu podczas okresu wzrostu, czy odpoczynek w okresie posiłku dla zminimalizowania ryzyka niebezpiecznego skrętu żołądka. Wrażliwy dog miewa również problemy natury gastrycznej oraz potrafi dotkliwie zmarznąć. Niestety, są to psy krótkowieczne (do 8lat), ponieważ wiele psów odchodzi wcześniej ze względu na problemy zdrowotne.