Leonberger – stróż o lwim sercu

Niezwykle opanowany i lojalny wobec swojej rodziny leonberger, odstraszy ewentualnego intruza samą swoją imponującą posturą. Do swojego domu wnosi zarówno mnóstwo miłości, czułości, jak i… błota. Jeśli szukasz wiernego przyjaciela sporych rozmiarów i nie jesteś typem zatwardziałego sportowca, przemyśl kandydaturę leonbergera.

Pies leonberger – historia rasy

Za twórcę rasy uważa się Heinricha Essiga (1808-1889), radnego miasta Leonberg (niedaleko Stuttgartu), który za wszelką cenę chciał wyhodować psa o lwim wyglądzie. Użył do tego wiejskich psów o cechach wyglądu już zbliżonych do dzisiejszego leonbergera, które zajmowały się na co dzień stróżowaniem i pilnowaniem obejścia. Szwajcarzy wraz z popularnym ówcześnie bernardynem z niepokojem patrzyli na poczynania Essiga, którego powstałe krzyżówki próbowali zniesławiać przezwiskami typu „leonardyn”.

Pierwsze wyhodowane okazy odbiły się echem po Europie i wielu dostojników sprawiło sobie psa tejże rasy. Po śmierci Essiga hodowla psów podupadła i rasę uratowało założenie w 1895 Klubu Leonbergera. Położono wówczas nacisk na żółtaworude umaszczenie. Kolejny kryzys rasie przyniosły obydwie wojny, niemniej zaledwie 40lat po zakończeniu ostatniej, naliczono w Niemczech blisko 400 osobników, które z powodzeniem wzięły udział w odnowieniu jej świetności. Obecnie ich liczebność nie jest zagrożona, a leonbergery chętnie wybiera się na psa rodzinnego.

Solidna waga leonbergera

Ten majestatyczny molos typu górskiego charakteryzuje się potężną sylwetką o harmonijnych liniach. Szczególnie duże wrażenie robią samce, które w kłębie dorastają do 72-80cm (pożądana jest średnia wynosząca 76cm) i są wyraźnie wyższe od suk (65-75cm). Wzorzec nie określa idealnej wagi, ale decydując się na psa tej rasy, trzeba wziąć pod uwagę, że jego masa ciała może przekroczyć nawet 70kg. Solidne kończyny o dobrej muskulaturze bez problemu niosą pokaźnych gabarytów sylwetkę. Leonberger ma dobry wykrok i porusza się harmonijnie, przestrzennie.

Głowa leonbergera raczej nie jest masywna, a wydłużona, gdyż stosunek kufy do mózgoczaszki jest jak 1:1. Dosyć długa kufa może być lekko wysklepiona, tworząc tzw. nos rzymski. Wargi są przylegające, kryjące mocne szczęki o zgryzie nożycowym (z dopuszczanym cęgowym). Oczy leonbergera nie są duże, występują w różnych odcieniach brązu. Mięsiste i przylegające do głowy, wiszące uszy są średniej wielkości. Lekko wygięta szyja nie ma obfitej, luźnej skóry, nie sprawia wrażenie ciężkiej. Płynnie przechodzi w mocny i prosty tułów z szeroką klatką piersiową. Sylwetkę zamyka sowicie owłosiony ogon, zwisający luźno w spoczynku.

Szata króla lwa

Długi i przylegający włos okrywowy jest zróżnicowany pod względem struktury na różnych partiach ciała. Sierść może być twarda i nieco bardziej miękka, dopuszcza się lekką falistość włosa. Tworząca się na klatce piersiowej i szyi kryza dodaje dostojności, szczególną jej obfitością obdarzone są samce. Dłuższy włos występuje również na udach oraz przednich kończynach. Bujność podszerstka nie zaburza linii ciała psa.

Bez względu na umaszczenie, leonberger zawsze powinien mieć czarną maskę. Występuje w maści: czerwonej, brązowo-czerwonej, lwiej i piaskowej (kremowej i jasnożółtej), a także we wszystkich kolorach pośrednich. Czerń nie powinna nigdy przeważać w umaszczeniu, nawet jeśli końcówki włosów są w tym kolorze. Nieco jaśniejsze nasycenie barwą występuje na portkach, piórach i spodzie ogona. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na palcach lub klatce piersiowej.

Charakter leonbergera

1. Duża porcja miłości

Nie bez powodu leonbergery wybiera się na towarzyszy całej rodziny. Wobec dzieci są niezwykle wyrozumiałe i opiekuńcze, ale ze względu na ich gabaryty kontakty z młodszymi smykami powinny odbywać się pod ścisłą kontrolą dorosłych. Niezwykle mocno przywiązują się do swoich opiekunów, z którymi najchętniej by się nie rozstawały. Dobrze odnajdzie się u boku umiarkowanie aktywnej rodziny, która zapewni mu możliwie stałe towarzystwo.

2. Pewność siebie

Ich umiarkowany temperament pozwala im na zachowanie rozwagi nawet w najbardziej zaskakujących sytuacjach. Chłodne podejście i ocena sytuacji potęgują ich niezwykły rezon i pozwalają poczuć się przy nich bezpiecznie. Względem obcych zachowują odpowiedni dla roli stróża dystans. Niepotrzebnie nie zrywają się na drobny hałas jak pinczery, zdecydowanie interweniują tylko wtedy, gdy w ich ocenie nastąpi prawdziwa potrzeba. Typowe dla nich zachowanie zimnej krwi sprawia, że można je szkolić, chociażby w ratownictwie lub tropieniu.

3. Siła spokoju rasy leonberger

Leonberger lubi obserwować powierzony mu teren i nie należy do ras nadmiernie szczekających. Odpowiednio zsocjalizowany toleruje obecność innych psów, chociaż może skusić się na pewną próbę sił z samcami podobnej ligi. Nie będzie mistrzem gonienia za piłką, ale z wielką przyjemnością uda się na wspólny spacer lub kąpiel w jeziorze. Chętnie nauczy się podstaw posłuszeństwa, jeśli tylko będzie odpowiednio zmotywowany, chociaż jego nieco flegmatyczne podejście do życia może być prawdziwym testem dla Twojej cierpliwości.

Na co przygotować się, planując leonbergera

Podobnie jak w przypadku innych psów dużych ras, tak i zakup leonbergera trzeba dobrze przemyśleć. Z pewnością utrzymanie zwierzęcia tego typu rozmiarów będzie kosztowne zarówno pod względem karm oraz suplementów diety, jak i ewentualnego leczenia. Potrzebne będzie na pewno duże legowisko, solidna obroża i dobry odkurzacz, który poradzi sobie z piaskiem wnoszonym na obfitej sierści.

Innym, ważnym aspektem związanym z rozmiarami psa, jest jego siła. Nawet niechcący może mocno pociągnąć swojego przewodnika, więc smycz nie powinna wędrować w ręce dzieci. Uwielbia czujnie obserwować powierzony mu teren, dlatego najlepiej będzie czuł się w domu z własnym terenem. Musi mieć jednak bliski kontakt z opiekunem, nie nadaje się do samodzielnego mieszkania w kojcu.

Kupując szczenię leonbergerga, należy zwrócić uwagę na charakter jego rodziców i ich badania. Podobnie jak w większości dużych ras zdarza się tutaj dysplazja, ale również choroby oczu i schorzenia o podłożu neurologicznym. Warto szukać szczenięcia w hodowli zrzeszonej w Związku Kynologicznym w Polsce. Obecna cena wynosi od 5000zł w górę w zależności od skojarzenia.